وزهای رفته ی سال را ورق میزنم

چه خاطراتی که زنده نمیشوند

چه روزها که دلم میخواست تا ابد تمام نشوند

و چه روزها که هر ثانیه اش یک سال زمان میبرد

چه فکرها که آرامم کرد و چه فکرها که روحم را ذره ذره فرسود

چه لبخندهاکه بی اختیار بر لبانم نقش بست و چه اشک ها که بی اراده از چشمانم سرازیر شد

چه آدم ها که دلم را گرم کردند و چه آدم ها که دلم را شکستند

چه چیزها که فکرش را هم نمیکردم و شد و چه چیزها که فکرم را پر کرد و نشد

چه آدم ها که شناختم و چه آدم ها که فهمیدم هیچگاه نمیشناختمشان

و چه

و سهم یک سال دیگر هم یادش بخیر میشود

کاش ارمغان روزهایی که گذشت آرامشی باشد از جنس خدا

آرامشی که هیچگاه تمام نشود