حوریه نویس
کوله بارم را بستم
میروم از روی زمین
اینجا روی زمین فریاد که بزنی گوشهایشان را میگیرند
سکوت که کنی لالت میپندارند
آدمها هفت خط و هزار رنگ شده اند
من را طاقت ماندن نیست
میروم تا جا برای بقیه بیشتر باشد
اما تو ...
بدان زندگی همیشه اینگونه نخواهد ماند....
همیشه از خدا حافظی فراری بودم اما اینبار
در چشمان کسیکه خیال میکردم تو بودی مینگرم
با صدایی رسا میگویم:خداحافظ
[ یادداشت ثابت - شنبه 92/9/17 ] [ 6:36 عصر ] [ حوریه@ ]
