سلام به همه هم وبلاگی های گرامی امروز بعد از مدتی دلم خواست بیام اینجا و فقط برای شما بنویسم که چقدر دلم برای قبلا ها تنگ شده..

میگفتن فضای مجازی مخربه ولی فکر نمیکردم ایییینقدر زود بتونه اعتیاد منو نسبت به نوشتن و گشتن تو پارسی و خوندن مطالب قشنگتون به جایی برسونه که چندین ماه دور باشم از فضای خوب اینجا...

شاید باورتون نشه ولی وقتی دیدم بازدید وبلاگم چه بلایی سرش اومده کلی یاد اون روزهایی افتادم که با اقای برادر مسابقه داشتیم برای وب نویسی و همدیگه رو تشویق میکردیم بره و متنمون و بخونه...

نمیدونم چقدر تونستیم از این به ظاهر بزرگ شدنه تو زندگیامون استفاده کنیم...خبر ندارم شماها به کجاها رسیدید..

فقط میدونم اونقدر ازتون دور بودم که واقعا دلم براتون تنگ بشه 

خیلیا بهم لطف داشتن و حتی وقتی نبودم جویای احوالاتم بودن

باید اینجا اعلام کنم از دختر احساساتی یکی دوسال پیش یه ته مونده هایی هنوز تو وجودم هست ولی دیگه بعد از نوشتن هرمتنی براتون گلوم رو بغض پر نمیکنه و چشمام بارونی نمیشه...

میدونین این فاصله انگار لازم بود که از خودی که دایم گلایه میکرد از همه شرایطش یکمی فاصله بگیرم

از طرفی به بعضی دوستان هم بیشتر نزدیک شدم تو تلگرام همدیگه رو پیداکردیم و کلی خوبیم باهم...

اگه بخوام همه حرفامو بنویسم براتون واقعا خسته میشید??

بالاخره کم از هم دور نبودیم,یروزگاری بخاطر یه سریا از اینجا رفتم اما امروز اون یه سریا چندان اهمیتی ندارن برام از چندنفری هم واقعا باید تشکر کنم

البته من حوریه نویسی رو کنار نذاشتم این چندوقت کمابیش مشغول بودم تو اینستا:khanoom_ech

و توی تلگرام: @horiyehsadat